رگها دارای اندازههای مختلفی بسته به مکان و عملکرد خود هستند. بزرگترین رگها در مرکز بدن قرار دارند. این رگها، خون را از همهی عروق کوچکتر جمعآوری میکنند و سپس آن را به قلب منتقل میکنند.
رگهای بزرگتر دارای دریچههای یک طرفه هستند تا مانع از بازگشت و تجمع خون در جهت گرانش زمین و ایجاد واریس شوند. به طور کلی، خون از وریدهای سطحی به رگهای عمیق میرود و از آنجا از طریق شبکهای از وریدهای بزرگتر به قلب منتقل میشود.
این رگهای قابل مشاهده که با نام وریدهای واریسی شناخته میشوند، در پاها و رانها شایع هستند، اما میتوانند در هر قسمت از بدن ایجاد شوند. رگهای واریسی بزرگ قابل رؤیت، انحنایی، قابل لمس و طولانی هستند. رگهای عنکبوتی کوچک نیز بر روی سطح پوست ظاهر میشوند و مانند خطوط کوتاه، خوشهای و پر پیچ و خم هستند. آنها به طور معمول قابل لمس نیستند..
رگهای واریسی زمانی که دریچههای معیوب در رگها اجازه جریان خون عادی را نمیدهند، بزرگ و منبسط شده و با خون پر میشوند. رگهای واریسی معمولاً متورم و برجسته بوده و با رنگ آبی، بنفش تیره یا قرمز ظاهر میشوند و آنها در اغلب موارد دردناک و ناراحت کننده هستند. رگهای واریس در نزدیکی سطح پوست معمولاً جدی نیستند، اما گاهی اوقات می توانند به مشکلات دیگر منجر شوند. رگهای واریسی میتوانند منجر به درد یا حتی زخم در پاها شوند. رگهای واریسی را میتوان ناشی از تضعیف دریچههای عروقی یا دیوارههای آن و التهاب در رگها (فلبیت) دانست. با این حال رگهای واریسی و عروق عنکبوتی معمولاً خطرناک نیستند.
بروز عروق واریسی به خصوص در زنان بسیار رایج است. حدود ۲۵ درصد از همه بزرگسالان دارای واریس هستند. تقریباً ۱ نفر از هر ۴ بزرگسالان مبتلا به وریدهای واریسی هستند. در اکثر موارد، واریس در قسمت پایینی پاها ظاهر میشود. اگر بیمار تورم و درد و ناراحتی قابل ملاحظهای را تجربه کند، درمان لازم است. خوشبختانه، تعدادی از گزینههای درمانی موجود شامل روشهای مراقبتی خانگی است. گاهی اوقات و در موارد بسیار شدید رگهای واریسی باعث پارگی یا ایجاد زخمهای واریسی بر روی پوست خواهند شد که نیاز به درمان دارد. مداخلات و درمانهایی مانند جراحی، تخلیه توسط لیزر و اسکلروتراپی یا تکنولوژیهای دیگر در مواردی که رگها باعث علایم قابل توجهی شوند و به درمان غیر مداخلهای پاسخ ندهند، ضروری است